حضور هلدینگ خلیج فارس به عنوان مالک باشگاه استقلال این امید را در بین هواداران این باشگاه ایجاد کرده بود که مشکلات مالی با حضور این مجموعه دیگر برای باشگاه اتفاق نخواهد افتاد و محدودیت مبالغ مالی هم برداشته خواهد شد.
بخش اعظم وقت مدیران باشگاه استقلال در سال‌های گذشته همواره به درآمدزایی، پول قرض کردن، حضور در مجلس برای کمک گرفتن و مسائلی از این دست صرف می‌شد و کمتر کسی فرصت می‌کرد تا به تیم و مسائل مربوط به ساختارهای لجستیکی و زیرسازی‌های مجموعه بپردازد اما در اردیبهشت ماه امسال اتفاقاتی رخ داد که تصورات شیرین و زیبایی را برای هواداران استقلال به وجود آورد.
حضور هلدینگ هم مشکلات مالی استقلال را حل نکرد.
خرداد ماه امسال هواداران پس از پایان لیگ و ناراحت از نائب قهرمانی تیمشان به استقبال فصل تابستانی نقل و انتقالات می‌رفتند فکر می‌کردند با وجود پول و سرمایه هنگفت بی‌پایان پتروشیمی که وابسته به شرکت‌های نفتی جنوب است دیگر هیچ مشکلی برای تیمشان به وجود نمی‌آید اما رفته رفته و با شروع مسابقات لیگ برتر مشکلاتی برای این تیم به وجود آمد که حالا بسیاری اوضاع این تیم برای حتی گرفتن سهمیه آسیایی فصل بعد را بحرانی و خطرناک تصور می‌کنند.
با توجه به حضور مالکان جدید در راس مالکیت باشگاه پیش بینی می‌شد مدیران قوی و زبده‌ای برای اداره مجموعه بزرگ استقلال استخدام شوند تا این تیم را از هر نظر چه به لحاظ فنی و چه به لحاظ مدیریتی پوشش بدهند اما آنچه حالا عاید هوادار شده حسرت و آه است و دیگر هیچ. حسرتی که شبیه به فردی تشنه است که کنار آب نشسته اما نمی‌تواند از آن بخورد.
