تصمیم جنجالی روسیه در مورد تغییر تابعیت کشتیگیرانش تصویب شد.در روزهایی که بحث تغییر تابعیت در فضای ورزشی داغ است، فدراسیون کشتی روسیه با اقدامی غیرمنتظره توجه همه را به خود جلب کرد. این نهاد ورزشی، تغییر تابعیت بدون دلیل موجه را برای کشتیگیرانش عملاً ممنوع اعلام کرد؛ تصمیمی که موجی از واکنش‌ها را در جامعه جهانی ورزش به‌دنبال داشته است.
در نشست اخیر کمیته اجرایی فدراسیون کشتی روسیه، قانونی تصویب شد که مسیر تغییر تابعیت ورزشکاران را سخت‌تر از همیشه می‌کند. میخائیل مامیاشویلی، رئیس فدراسیون، اعلام کرد که این طرح بخشی از سیاست‌های جدید برای مقابله با دوپینگ و جلوگیری از خروج بی‌دلیل استعدادهاست.
تصمیم جنجالی روسیه در مورد تغییر تابعیت کشتی گیرانش
به گفته مامیاشویلی، دولت‌های محلی و منطقه‌ای هزینه‌های سنگینی برای پرورش قهرمانان خود می‌کنند و انتظار دارند ثمره این سرمایه‌گذاری به جایی جز تیم ملی خودشان نرود. او تأکید کرد که کشتی‌گیران باید بدانند عضوی از «یک کشور بزرگ» هستند و گاهی لازم است برای تیم ملی فداکاری نشان دهند.
در سال‌های اخیر، نام بسیاری از ستاره‌های روسی روی سکوهای جهانی دیده شد، اما با پرچم کشورهایی دیگر!
در رقابت‌های جهانی زاگرب، شش کشتی‌گیر روس با تابعیت‌های جدید مدال گرفتند. از جمله:
الکساندر کوماروف – صربستان – طلا (۸۷ کیلو فرنگی)
چرمن والیف – آلبانی – نقره (۷۴ کیلو آزاد)
تیموراز سالکازانوف – اسلواکی – برنز (۷۴ کیلو آزاد)
قیدر سایپودینوف – بحرین – برنز (۷۹ کیلو آزاد)
عثمان نورماگومدوف – آذربایجان – برنز (۹۲ کیلو آزاد)
شامیل شریپوف – بحرین – برنز (۱۲۵ کیلو آزاد)
جالب اینکه بخش زیادی از این ستاره‌ها حتی در برابر هم‌وطنان سابق خود به پیروزی رسیدند و همین مسئله حساسیت روسیه را بیش از پیش افزایش داد.
یکی از نمونه‌های شاخص، تیم ملی کشتی بحرین است که عملاً با ترکیبی «روس‌محور» وارد مسابقات می‌شود. اسامی مانند احمد تاج‌الدینوف، علی‌بیگ علی‌بگوف، سایپودینوف، ماگومد شریپوف و شامیل شریپوف بخشی از این لیست بلندبالاست.
نکته جذاب ماجرا اینجاست که بحرین میزبان رقابت‌های قهرمانی جهان سال آینده خواهد بود؛ رقابت‌هایی که حضور گسترده ستاره‌های روسی در ترکیب تیم‌های دیگر را پررنگ‌تر نشان می‌دهد.
اجرای این قانون احتمالاً مهاجرت ورزشی را کاهش می‌دهد، اما از طرف دیگر، ممکن است آزادی انتخاب ورزشکاران را محدود کند. با این حال، روسیه معتقد است برای حفظ ساختار حرفه‌ای خود و پاسداری از سرمایه انسانی مجبور به چنین تصمیمی بوده است.